Sa ating muling pagkikita....

Maraming kababalagahan ang maaaring mangyari sa kahabaan ng daan sa pagitan ng Humanities Bldg. at ng Carabao Park. Ngunit hindi ko malaman kung bakit sa tuwing gusto kong mapag-isa at mag-isip ay may isang taong sisira nito. Nag-iisa na naman ako. Nagmumuni-muni uli. Hindi ko na naman pinapansin ang mga tao sa paligid ko. Teka, parang alam ko na ang mangyayari. Iniangat ko ang aking paningin. Inasahan ko na ang iyong mukha pero hindi ko pa rin kinaya. Nakita na naman kita. Hay! ang buhay nga naman. Akala ko magsasalita ka na naman. Akala ko magsasalita na naman ako. Akala ko mapapangiti mo na naman ako. Akala ko ikaw uli ang kaharap ko. Pero hindi. Ang babaeng kaharap ko ay tahimik. Hindi makatingin sa akin. At ang babaeng kaharap ko ay lumihis ng daan -- nang walang sinasabi. Himala.
Oo nga, hindi ka nagsalita. Oo nga, hindi mo ako napangiti. Pero may isang bagay na nananatiling totoo. PLUMP ka pa rin. =p